"Nederlanders worden vertederd door Belgen, maar er komt ook wel eens een moment dat zij gaan beseffen dat Belgen soms nog provincialer zijn dan zijzelf."

Of dat eerste deel van de zin waar is kan best zijn (hoewel ik als werknemer bij Nederlandse bedrijven en verenigingen allerhande toch vooral heb onthouden dat na de vertedering meestal bruut machtspel en stoïcijnse gelijkhebberij komt), maar over het tweede deel kan ik Max Pam enkel mijn instemming betuigen. Behalve dan dat ik van die 'soms' een 'meestal' of 'bijna altijd' zou maken.

Lyotards Einde van de Grote Verhalen komt er na enig schrappen van Grote Woorden gewoon op neer dat dit tijdperk - dat mijns inziens ook alweer op zijn eind loopt - de problemen enkel nog diagnosticeert maar er geen remedie meer kan tegenover stellen. De zogenaamde oplossingen - in de brute praktijk voornamelijk dwang en geweld - die de grote ideologieën hebben proberen door te drukken (waar de laatst overgebleven ideologie, het kapitalisme, tegen beter weten in nog een tijdje mee wil doorgaan), hebben buiten een verspilling van middellen en levens (waarbij levens soms tegelijk middellen waren) tot een absoluut zero aan resultaat geleid. Zal Nietzsche met zijn Omkering van alle Waarden toch nog gelijk krijgen? Of gaan we zo dom zijn om hem zijn Eeuwige Terugkeer nog eens te gunnen? Dat is de enige en echte crux waar we voor staan.

"Le désespoir de l'homme de gauche est de combattre au nom de principes qui lui interdisent le cynisme."

- Cioran

Lees hier waarom Links zich elke keer weer in slaap laat wiegen.

Op een of andere manier zie ik dit nog niet onmiddellijk in een Belgische krant verschijnen. Wij zijn namelijk zelf een grap.

"There's no risk or transgression, not right now, in calling your track "B15587" or, you know, "Wad," however good the music might be. Nobody grills a house or dubstep producer on what their music is actually about, because we know from the outset it's not about anything, and nor do we expect it to be. But after a while you begin to crave content, don't you? At this point in my life I want to be provoked, I want to be romanced, I want to be made to feel stupid and confused all over again."

Eindelijk tekst en uitleg bij Blackest Ever Black. En wat een uitleg, zeg!

Ondanks - of net juist door - zijn vaak al te aperte drang naar onverstaanbaarheid en de daaraan gekoppelde wijdlopigheid, ligt het ultieme belang van Derrida niet in zijn concepten en theorieën maar wel in de presentatie van de filosofie als een essentieel open structuur. Tegenover Hegels absolute integratie van alles, hetgeen fundamenteel bekeken een agressieve vorm van filosoferen is (die dan ook streeft naar een hard ja of neen), is Derrida's deconstructie een verwelkomende manier van filosoferen, waarbij denkers uit zoveel mogelijk verschillende disciplines en segmenten van de samenleving als het ware uitgenodigd worden tot filosofisch denken. Filosofie en wetenschap in het algemeen kan nooit af zijn. De deur moet altijd open staan voor nieuwe beweringen en perspectieven, zelfs al lijken deze op het eerste gezicht volledig het tot het koninkrijk van het absurde te behoren.

'On And On And On', meanwhile, involves words like 'rockin', and has a sonic attitude equivalent to stumbling into Plastic People late on a Friday night only to find your dad stripped to the waist playing air sax to Burial. Cheesy doesn't come close.

Natuurlijk is dit ook een fantastisch geschreven zin, maar waar het mij hierover gaat is dat het voor het jaar 2000 nog onmogelijk zou geweest zijn dat iemand die van Burial houdt (of Burial op zijn minst kent) een review schrijft van een ABBA-plaat. Wie durft dan nog zeggen dat het allemaal treurnis en oppervlakkigheid is?

Politici - en breidt dat voor mijn part gerust uit naar mensen in het algemeen - kunnen alleen beoordeeld worden op wat ze doen en bereiken, nooit op wat ze zeggen. De Tea Party mag dan nog zo hard roepen dat ze Jesus Christus aan het hoofd van de Verenigde Staten willen, Bart de Wever kan zo hard willen dat Vlaanderen verandert in een economisch ultra-liberaal Nieuw Rome waar de middenstand de hele regering uitmaakt, dat betekent nog niet dat ze zulks zullen bereiken of kunnen uitvoeren. (Om dan, zoals zogenaamd weldenkende burgers al te vaak doen, de schuld van al wat er misloopt op de duivelse media te schuiven, die zogezegd elk akkefietje levensgroot uitvergroten, is trouwens al te eenvoudig.)

Net daarom is wat er nu in Nederland gebeurt het enige echte gevaar voor de democratie. Dat men Wilders niet mee in de regering heeft gedwongen, maar als een regelrechte schoner-dan-schone lafaard veilig de zaken van op de zijlijn laat becommentariëren en naar hartelust zijn banvloeken over alles en iedereen uitspuwen, én dus niet beoordeeld kan worden op wat hij doet, maar enkel op wat hij zegt, de creatie van die vage zone, waarin Wilders het beleid mee bepaalt zonder daarop afgerekend te kunnen worden, is een recept voor sluipend fascisme.

Zet die man en zijn vulgaire minderbegaafde kornuiten op een regeringsdepartement en laat hem een beleid bedenken en uitvoeren. Dan moet hij daarna ook verantwoording afleggen. Als hij daarna nog evenveel electoraal gewicht in de schaal kan gooien, dan is dat maar zo. Maar dan heb je tenminste duidelijkheid over wat de burger denkt. Hoe pijnlijk die constatatie vervolgens dan ook mag zijn. Dat is democratie.

"Anyone who conceives of writing as an agreeable stroll towards a middle-class life-style will never write anything but crap."

- Derek Raymond

Van elk wetenschappelijk of academisch boek alleen de inleiding, de voetnoten en de bibliografie lezen en op basis daarvan het eigenlijke corpus van de tekst proberen te reconstrueren.

De reden voor het langzame maar zekere verval van wat ooit als Links werd omschreven ligt grotendeels in het feit dat Links veel te beleefd is. Links laat, ondanks het wegrotten van zijn denkbeelden en de onophoudelijke aanvallen van haatspuiers, poujadisten, racisten en allerhande ander extreem tuig, nooit zijn tanden zien. Links wil overduidelijk nergens meer voor vechten, vooornamelijk om niemand voor het hoofd te stoten. Wie niet meer durft zeggen waar hij voor staat (of in dit geval: zijn denkbeelden nooit ter discussie stelt en/of aanpast aan de realiteit) is gedoemd om roemloos ten onder te gaan. Zonder verzet tegen een bestaande toestand (iets waar (Extreem-)Rechts tegenwoordig veel bekwamer in lijkt te zijn) verandert er nooit iets. Wie sociale en culturele pijnpunten en andere maatschappelijke problemen niet meer op zijn minst durft te benoemen en duidelijk uit te spreken geeft de strijd op voorhand op. Links heeft het uitspreken van ongemakkelijke waarheden te lang overgelaten aan gedachten- en talentloze roepers die elk complex probleem simplifiëren tot makkelijk in het oor liggende slogans en andere holle praatjes. Nog erger: Links is om een of andere nooit echt opgehelderde reden het verhaal (dat trouwens amper een Verhaal genoemd kan worden) van Rechts beginnen naäpen. Nu is men ten langen leste verbaasd dat het haast onmogelijk is geworden om ook maar iemand naar het traditionele, nooit aan de huidige toestand aangepaste, riedeltje te doen luisteren.