Het is vaak de bon ton om de gelijkluidende biopolitieke conclusies van Foucault in Surveiller et Punir en Agamben in zijn Homo Sacer-cyclus, als zouden we nu allemaal gevangenen zijn (dat wil zeggen: dat de gevangenis en het concentratiekamp het politieke paradigma bij uitstek zijn en dat we constant in tijden van crisis en de toestand van uitzondering leven) overtrokken en zelfs helemaal belachelijk te vinden.

Allemaal goed en wel. Ik daag nochtans iedereen uit om te trachten volledig uit het socio-politieke systeem van registratie, opvolging en toezicht te ontsnappen.

Het voor het overgrote deel van de tijd onzichtbare regime waaronder we leven wordt slechts dan zichtbaar wanneer én als iemand ertegen in gaat. Zodra iemand zich buiten het systeem wil plaatsten - hetgeen zogezegd altijd mogelijk zou moeten zijn, want we zijn toch vrij, niet? - onttrekt hij zich niet alleen aan zijn plichten, maar geeft hij willens nillens ook zijn rechten op.

Het punt is niet dat het onzinnig is om uit de samenleving te willen ontsnappen (omdat er nu eenmaal zoiets als de samen-leving is, heeft men geen behoefte aan om eraan te ontsnappen, zou dan de redenering kunnen luiden), maar dat zelfs de mogelijkheid niet meer bestaat.

De altijd weer ongelooflijk verraste en verbaasde recensies die van Climate of Hunter (1984) tot Bish Bosch (2012) telkens weer de ronde doen over de muziek van Scott Walker zeggen niet alleen veel over de blik die de meeste recensenten (critici zou ik hen allang niet meer durven noemen) op muziek hebben ontwikkeld (of juist niet ontwikkeld: dat is het hele punt), maar vooral nog veel meer over het stuitend gebrek aan ambitie, lef en algemene culturele achtergrond van het overgrote deel van de andere popmusici op deze planeet sinds 1984 (niet toevallig ongeveer het tijdstip waar Simon Reynolds' Rip It Up and Start Again stopt). En dan heb ik het uiteraard nog niet over wat de meeste luisteraars - who am I kidding? ze luisteren niet, ze con-su-me-ren - onder muziek verstaan.

"To accept his writings is an impossibility, to resist them an irrelevance."

"My abnormal devotion to Bataille stems from the fact that nobody has done more to obstruct the passage of violent blanks into a pacified oblivion, and thus to awaken the monster in the basement of reason."

"It is a mere consolation to the timid to imagine that philosophy has died. The fact of the matter is quite to the contrary. Philosophy will be the last of human things; perhaps the efficient impulse of the end."

- Nick Land, The Thirst for Annihilation: Georges Bataille and Virulent Nihilism

"In feite zijn samenleving en politiek eenvoudig, alles is terug te herleiden tot de eeuwige tegenstelling tussen rechts en links: de egocentristen tegenover de sociaalvoelenden, de koudbloedigen tegenover de warmhartigen, de negativisten tegenover de positivisten, de bangerikken tegenover de dapperen, de onderkruipers tegenover de hoogvliegers, de achterwaartsen tegenover de voorwaartsen, de smaldenkers tegenover de breedkijkers, de meelopers tegenover de zelfdenkers, enzovoort..."

via

Wel wat zwart-wit (want uiteraard lopen deze categorieën in de realiteit vaker in meerdere dimensies door elkaar) gesteld, maar in grote lijnen helaas maar al te waar. Overigens ben ik het stilaan beu - en ik hoop velen met mij - om door allerlei bekrompen en gefrustreerd rechts klootjesvolk voor volksvijand versleten te worden omdat ik niet alle andersdenkenden en -doenden stante pede uit mijn blikveld wil gedeporteerd zien. Het discours dat tegenwoordig de boventoon voert begint akelig hard te lijken op dat van de Anti-Dreyfusards en we zijn ondertussen toch weeral in 2012.

Mijn moeder: zij die Humo opzij legt voor haar zoon omdat er een interview met Scott Walker in staat.

"Liefde voor een vrouw is dus alleen mogelijk wanneer die liefde zich niet bekommert om de reële eigenschappen (...) maar alleen wanneer de liefde in grenzeloze willekeur de psychische realiteit van het geliefde wezen vervangt door een totaal andere realiteit."

- Otto Weininger, Geschlecht und Charakter

Die Weininger toch! En toch denk ik dat, als men dit citaat opentrekt, - naar mannen én vrouwen - hier meer waarheid in zit dan men op het eerste gezicht zou denken.

"Nietzsche despised the politics of rancour, not because rancour cannot be justified but because, no matter where it comes from, rancour is bad for the soul. That’s what The White Ribbon is about, revolt poisoned by rancour. At one point Klara kills a pet parakeet with her father’s scissors and leaves it on his desk: evil authority breeds evil in its rebel offspring. These children aren’t just imitating their parents, beating as they are beaten, which would mean more of the same: they are subversives fighting the bad with the bad and portending worse."

"De grammatica wantrouwen is de eerste vereiste voor filosoferen."

- Ludwig Wittgenstein

Doe mij maar deze voor 12-inch van het jaar.

Geloof The Quietus maar. Dit is misschien wel de beste plaat van 2012. Dat ik deze gemist heb!

Niet voor mijn beurt spreken natuurlijk, want ik heb de nieuwe Scott Walker nog niet gehoord.