Dit is zonder enige twijfel mijn favoriete beeldhouwwerk. Uren heb ik ik hier al naar zitten staren in het Middelheimpark hier in Antwerpen. Ik veronderstel dat het vooral het concept van de profeet (hier even abstractie makend van de traditioneel religieuze component), als de roepende in de woestijn, de verkondiger van ongemakkelijke waarheden, de klaroen van het ethisch reveil, hij die aandringt op het veranderen van leven en denken, dat me fundamenteel aanspreekt.

Nauwelijks verwonderlijk dan dat de figuur van de profeet helemaal uit ons denkkader verdwenen is. Wie durft zich heden ten dage nog een profeet noemen? Profeet is men tegenwoordig, nogal lafjes, alleen nog achteraf, als de trein al van de sporen is gelopen. Voor de rest zijn er enkel nog Cassandra's.

Tragisch ook dat dit werk uit 1933 stamt, het jaar waarop het in Europa helemaal fout begon te lopen, een beetje zoals nu, als ik eerlijk mag zijn.