Amper te geloven dat dit weeral tien jaar oud is. Het is met voorsprong het meest relaxte interview dat ik ooit gedaan heb (een goede vriend had enkele meters verderop Ivan Smagghe aan de microfoon en die was zoals gewoonlijk zijn coked-out lullige Parijse zelf). Ik herinner me dat ik 'Losing My Edge' gelukkig de dag ervoor in een dj-set van Patrick Pulsinger gehoord had en dat ik al even gelukkig de nacht ervoor naar zijn dj-set was gaan luisteren. Anders had ik zelfs niet geweten waarover te praten. Nee dus, Win Butler, James Murphy is geen hipster douchebag. (Ook weer typisch dat de frontman van een groep die afwisselend als U2, Bruce Springsteen en het slechtste van Simple Minds klinkt, zulk een mening eruit flapt.)

Verder toch vooral gelachen met het feit dat ik ooit het lef had om onder de naam da volgaBabe berichten het internet op te sturen. Daar ben ik mee opgehouden toen een jong en geil manspersoon me contacteerde om een afspraakje te maken met het meisje dat zo mooi over Coil kon schrijven. Ah, to be young!