Wat William Gibson met België heeft is onduidelijk, maar na duidelijke verwijzingen naar de Belgische afkomst van Hubertus Bigend in de laatste trilogie, komt België ook weer voor in The Peripheral. Ook wel eens aangenaam om te vernemen dat er toch iemand is op deze planeet die zich op zijn minst inbeeldt dat België in de toekomst nog bestaat, al is het dan in de vorm van sinistere referenties.

Overigens, ondanks het feit dat ik nog steeds vindt dat Gibsons stijl er met de jaren alleen maar op achteruitgaat, is The Peripheral ten minste op science fiction-vlak opnieuw een absolute voltreffer. Eindelijk nog eens een Gibson waarbij je je regelmatiger dan je zou willen haast volledig in het donker bevindt. Het heeft mijn hersenen bijna honderd pagina's gekost om een beetje wegwijs te geraken in het bijna volledig virtuele decor van het boek. En ook na pagina tweehonderd zijn er nog regelmatig stukken waarbij je denkt: "Hoe moet ik me dit in godsnaam voorstellen?" en vooral "Wat gebeurt er hier in godsnaam?".

Je hebt Gibson toch altijd voornamelijk daarvoor gelezen. Na het strontvervelende Spook Country en het iets betere maar nog steeds zeer matige Zero History heerst nu toch vooral opluchting: de man kan het blijkbaar nog.