Well I stepped into an avalanche,
it covered up my soul;
when I am not this hunchback that you see,
I sleep beneath the golden hill.
You who wish to conquer pain,
you must learn, learn to serve me well.
You strike my side by accident
as you go down for your gold.
The cripple here that you clothe and feed
is neither starved nor cold;
he does not ask for your company,
not at the centre, the centre of the world.

When I am on a pedestal,
you did not raise me there.
Your laws do not compel me
to kneel grotesque and bare.
I myself am the pedestal
for this ugly hump at which you stare.

You who wish to conquer pain,
you must learn what makes me kind;
the crumbs of love that you offer me,
they're the crumbs I've left behind.
Your pain is no credential here,
it's just the shadow, shadow of my wound.

I have begun to long for you,
I who have no greed;
I have begun to ask for you,
I who have no need.
You say you've gone away from me,
but I can feel you when you breathe.

Do not dress in those rags for me,
I know you are not poor;
you don't love me quite so fiercely now
when you know that you are not sure,
it is your turn, beloved,
it is your flesh that I wear.

Het is nu niet zo dat ik sta te juichen dat The Donald de volgende president van de Verenigde Staten gaat worden. Daarvoor zijn de ratio, sinds mensenheugnis geldende beleefdheidsnormen en een modicum aan goede smaak me iets te dierbaar. Evenmin ga ik nu zitten grienen, zoals de weldenkende linkse jongens en meisjes die nu voorspelbaar een snel naderende apocalyps verzekeren. Amerika is nu eenmaal Amerika en wie verbaasd is over wat er daar nu heeft plaatsgegrepen heeft weinig kaas van Amerikanen gegeten. Dat onnadenkendheid heden ten dage vaker zegeviert dan gezond verstand was allang duidelijk voordat er zelfs nog maar sprake was van 's mans kandidatuur.

Het vreemdste echter vind ik nog dat er, onmiddellijk nadat de eerstedagstorm, is gaan liggen, nu opiniërende lui opstaan die ons komen vertellen dat de man een revolutie gaat veroorzaken. Omdat hij zogezegd tegen de globalisering en het establishment zou zijn.

Tegen de globalisering kan je iets hebben, maar ik vrees dat je er weinig aan gaat veranderen. Mensen met een flink stel hersens menen nu opeens uit zijn incoherente praatjes op te moeten maken dat hij een mercantilist is. Dat betekent nog niet dat de wereldeconomie niet verderdraait als de zelfverklaarde Leader of the Free World morgen besluit om niemand het land meer in te laten en waanzinnige importtarieven op te leggen. De wereld bestaat, voor zover ik het weet, niet uit Amerika alleen. Misschien is het wel net dat idee dat eindelijk eens de wereld uit moet.

Dat, ten slotte, een wilde kapitalist uit New York, die uit een rijke broek komt geschud, vleesgeworden establishment is, lijkt me een open deur intrappen. Wie het tegendeel beweert raad ik een dringende afspraak met woordenboek en encyclopedie aan.

Net zoals bij die vriendelijk lachende Reagan, zou het me niettemin amper verbazen dat iemand die maar een richting kan op denken meer gedaan gaat krijgen dan de huidige generatie politici, die de laatste decennia steeds weer het vervelende, compromitterende midden hebben opgezocht en nu in zulke mate geen kant meer uit kunnen dat alleen de rauwe schreeuw van Trump hen nog uit hun eeuwige dagdroom dreigt te halen.