vrijdag 11 november 2016


Well I stepped into an avalanche,
it covered up my soul;
when I am not this hunchback that you see,
I sleep beneath the golden hill.
You who wish to conquer pain,
you must learn, learn to serve me well.
You strike my side by accident
as you go down for your gold.
The cripple here that you clothe and feed
is neither starved nor cold;
he does not ask for your company,
not at the centre, the centre of the world.

When I am on a pedestal,
you did not raise me there.
Your laws do not compel me
to kneel grotesque and bare.
I myself am the pedestal
for this ugly hump at which you stare.

You who wish to conquer pain,
you must learn what makes me kind;
the crumbs of love that you offer me,
they're the crumbs I've left behind.
Your pain is no credential here,
it's just the shadow, shadow of my wound.

I have begun to long for you,
I who have no greed;
I have begun to ask for you,
I who have no need.
You say you've gone away from me,
but I can feel you when you breathe.

Do not dress in those rags for me,
I know you are not poor;
you don't love me quite so fiercely now
when you know that you are not sure,
it is your turn, beloved,
it is your flesh that I wear.

2 opmerkingen:

  1. Liefhebber dus? Was altijd zo'n zanger die ik en passant hoorde (vooral in film) en prettig vond maar nooit echt de behoefte voelde om me op te storten. Tips?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bij Cohen zijn het individuele songs, en feitelijk vooral de lyriek, en voor mij hangen ze toch voornamelijk samen met persoonlijke ervaringen. Dus geen garantie dat een ander er evenveel in terugvindt en -voelt als ikzelf. Zijn langspelers zijn altijd onvolmaakt geweest omdat de arrangementen vaak gedateerd klinken. De vroege akoestische werken blijven daardoor nog altijd de beste. Avalanche, First We Take Manhattan (zijn enige synthmeesterwerk), Blessed is the Memory, Hey, That's No Way to Say Goodbye, Who by Fire, Tried to Leave You, A Singer Must Die, Teachers, het ultraduistere Dress Rehearsal Rag en The Partisan maken zowat het lijstje van mijn favorieten. In minder kritische bui wordt dat lijstje iets langer. Cohen is een zalf voor persoonlijke duisternis. Dus ik denk dat iedereen wel zijn eigen favorieten heeft.

    BeantwoordenVerwijderen