"Bevan called it the "dark light" of UK club culture: being ecstatically lost in a moment that is not named, tagged, tweeted, vined, live-streamed or recorded for posterity from 17 different angles; lights down, head down, music playing out. We want that mystery, we want that transcendental escape from digital permanence, but we want to know everything about our heroes and what they had for breakfast, too. We're dicks, basically."

You are dicks, wil je feitelijk zeggen? Als iemand die zijn (sinds drie maanden na aankoop half kapotte) smartphone gebruikt om te bellen, geen Twitter- noch Facebook-account heeft, geen enkele klantenkaart op zak heeft, televisieaansluiting, auto, eigen huis, noch kast vol modieuze kleren heeft, niet in dure wijnen geïnteresseerd is, feitelijk niet graag op restaurant gaat en absoluut niet elke dag iemand anders wil zijn én er bovendien geen enkel probleem mee heeft dat de overgrote meerderheid dat allemaal wel wil, vind ik dat ik wel eens mag zeggen: Speak for yourself, please en besef dat er ook nog mensen zijn die het bewust anders willen doen. En zullen blijven doen, hoe massief ook de vloedgolf bagger die de verzamelde mensheid over hen blijft en zal blijven uitkieperen.

(via)