Een idee heeft men niet. Een idee ontvouwt men, bouwt men op, werkt men uit. De zich tragisch vastgezette gedachte dat een idee hebben genoeg zou zijn is de voornaamste oorzaak van de nagenoeg volledig oninteressante tijd waarin we leven, een tijd waarin elke kikker die zich hard genoeg opblaast al genoeg is voor een paar dagen obscene media-aandacht (of wat bij de meesten voor aan-dacht doorgaat) en de daaraan steeds verbonden nevenobscentiteiten, die zo mogelijk nog oninteressanter zijn dan de originele scheet in een fles. Het niets baart het niets.

Overigens, en dit terzijde (maar toch ook weer niet), mag er ook eens dringend een einde komen aan de weerzinwekkende en zelfvernederende neiging om deze en andere fenomenen op het conto van de 'media', 'de politiek' en andere abstracte entiteiten te schrijven. De samenleving dat ben jij, de politieke figuren heb jij verkozen en de media lees je, kijk je, link je, forward je, tweet je elke dag tot de bits, bytes, jpg's, mp3's en youtube-video's je porieën uitkomen. 

Dus neem verantwoordelijkheid voor de keuzes die je hebt gemaakt (of niet hebt durven maken), stop met narcistisch te kankeren op onbestaande abstracties en werk aan een alternatief, ja, aan een idee dat langer dan zeven seconden kan boeien.

Maar ja, dat zou betekenen dat je de tijd neemt, dat je even stilstaat, even achterom kijkt in plaats van altijd naar voren, dat je weeral driehonderdzevenentachtigduizend vervliegende en nietige modes, hypes en leukigheidjes hebt gemist.

Fight, don't flight.