Met D'Angelo zelfde probleem als de nieuwe Gibson: is het een goede beschrijving van de staat van de cultuur of is het gewoon shit? in beide gevallen twijfel ik nog.
Over Theo Parrish heb ik daarentegen geen twijfels: dat is echt. en dat is heden ten dage zo zeldzaam dat ik die € 45 voor die triple vinyl gewoon uitgeef omdat hij dat waard is.
2 opmerkingen:
Dat eerste nummer is ook het enige waar ik de aandacht bij kan houden. Vind de rest los zand.
Die nieuwe Theo Parrish daarentegen (min 2 a 3 tracks).
Met D'Angelo zelfde probleem als de nieuwe Gibson: is het een goede beschrijving van de staat van de cultuur of is het gewoon shit? in beide gevallen twijfel ik nog.
Over Theo Parrish heb ik daarentegen geen twijfels: dat is echt. en dat is heden ten dage zo zeldzaam dat ik die € 45 voor die triple vinyl gewoon uitgeef omdat hij dat waard is.
Een reactie posten