Over Zeitgeist van Sterling lees ik op Wikipedia het volgende intrigerende commentaar: "Explores a world in which postmodernism and deconstructionism were literally true in their postulation of reality as a malleable major consensus narrative".

Maar is dat ondertussen niet al een tijdje de wereld waar we in leven? Is dat niet waar William Gibson in zijn laatste drie boeken over schrijft? Het ding is: je moet wel durven daarin te stappen (in die zin dat ik vermoed dat er geen weg terug is eens je die mentale sprong gemaakt hebt). Het is een kwestie van je brein in meerdere mentale verdiepingen of compartimenten op te delen en vlot van het ene naar het andere compartiment te bewegen en daartussen verbindingen te leggen. Het soort gecontroleerde/gewilde schizofrenie dat Deleuze en Guattari meer dan dertig jaar geleden al voorspelden. In die zin kan je het postmodernisme als het ware modernisme opvatten en het modernisme als de voorbereidende fase daarvan, het pre-modernisme.

Het heeft voor mezelf een tijdje geduurd vooraleer ik de voordelen van de internetacceleratie kon appreciëren, maar als je eenmaal mee bent, is er gewoon geen weg terug. Je beseft dan ook ineens dat al die 20ste-eeuws denkende ondergangsprofeten het volledig bij het verkeerde eind hebben. Nee, de vinylplaat, het boek, traditionele sociale relaties en wat weet ik nog waarvan het tragische en gezwinde einde tegenwoordig zo vaak gedacht worden, gaan niet de ondergang tegemoet. Je kan én al het nieuwe én al het oude tesamen hebben. Tradities kunnen in ere gehouden worden, terwijl je tegelijk het nieuwe ten volle omarmt. Het is net degene die dat ontkent of probeert te negeren die tragisch en gezwind weggedacht zal worden.

Het mooie - voorlopig nog utopische - hierbij is dat het kapitalisme, toch de kracht die deze fenomenen in de hand heeft gewerkt, in zulk een situatie uiteindelijk zichzelf gaat oplossen. In een wereld waar ideeën zichzelf steeds sneller gaan vermenigvuldigen en waarin de geest dus finaal de overhand neemt op het materiële kan het niet anders dan dat het concept van geld en bezit steeds minder gaat betekenen.

(Helemaal vreemd wordt het als ik tegelijk met het schrijven van dit stukje een aantal links aangereikt krijg van iemand die ik ken in Tsjechië en ik vervolgens in dit artikel van Dummymag dezelfde namen tegenkom die ik net hierboven heb genoteerd. Veel gekker moet het niet worden. Dit gezegd zijnde staat na een tijdje je kop helemaal op ontploffen van het creëren van zoveel verbindingen tegelijk. Maar ik veronderstel dat je ook dat gewoon wordt.)