vrijdag 19 december 2025

2025 in Muziek

  Zoals al vele jaren het geval is luister ik 90% van de tijd - als het niet meer is - naar jazz in alle geuren en kleuren en ik zou hier dus kunnen schrijven dat mijn favoriete muziek van dit jaar door Charles Mingus (Mingus! Mingus! Mingus! Geef ons meer Mingus!), Jimmy Giuffre's trio met Paul Bley en Steve Swallow, Paul Desmond, Borah Bergman, Anthony Braxton, Herbie Nichols, Steve Lacy, Mal Waldron, Peter Brötzmann en Keith Jarrett gemaakt werd. 

 Maar zo af en toe valt aan uitstekende nieuwe muziek natuurlijk niet te ontkomen. Dus hieronder 10 noemenswaardige releases die ik in 2025 op cd heb aangeschaft. Nog steeds mijn favoriete drager trouwens. Onverslijtbaar, neemt weinig plek in, moet je niet omdraaien en vermijdt het oneindige luisteren van streamen. 

1. Sylvie Courvoisier & Wadada Leo Smith  - Angel Falls

2. Rafael Toral - Travelling Light

3. The Necks - Disquiet

4. Mary Halvorson - About Ghosts

5. The Young Gods - Appear Disappear

6. John Scofield & Dave Holland - Memories of Home

7. Aksak Maboul - Before Aksak Maboul

8. Sandwell District - End Beginnings

9. Lucy Railton - Blue Veil

10. Kali Malone & Drew McDowall - Magnetism

 Daarnaast nog eervolle vermeldingen voor het weeral succulente derde deel van Oren Ambarchi's Ghosted trio; de eerste Rashad Becker in lange tijd; Implosion van The Bug vs Ghost Dubs (de gewoonlijke coole shit maar nu ook weer niet het ultieme dubmeesterwerk dat ze ervan maken); en zonder twijfel de nieuwe Sunn 0))) vinyl, die ik heb gekocht maar nog niet beluisterd. 

 Die dubbele psych compilatie van Richard Norris was ook heel erg leuk. En de box van Costin Mieranu op Metaphon is echt wel hemels en misschien wel de ontdekking van het jaar. De talrijke Japanse ambient-, city pop-, weirdo- en punkcompilaties en het oneindige reservoir aan Hosono en Sakamoto gerelateerde releases ga ik nu niet opnoemen, omdat dat er elk jaar gewoon te veel zijn. Dan heb ik het zelfs nog niet gehad over de output van Jim O'Rourke en zijn eega Eiko Ishibashi of Lucrecia Dalt in een productie van David Sylvian. En met de beste K-pop van het jaar ga ik anderen al helemaal niet lastig vallen.  

 Ziezo. Nu ga ik terug jazz luisteren.

Geen opmerkingen: