"Lord Acton has left too little completed original work to rank among the great historians; his very learning seems to have stood in his way; he knew too much and his literary conscience was too acute for him to write easily, and his copiousness of information overloads his literary style."

Niet dat ik mezelf ga vergelijken met Lord Acton, maar het probleem is zeer herkenbaar. Ik lees te veel, ik ben compleet verslaafd aan het in me opnemen van letters op papier of op een scherm. Ik wil over de dingen waar ik in geïnteresseerd ben gewoonweg ál-les weten. Als ik even geen tekst bij de hand heb begin ik soms zelfs de ingrediënten op een conservenblik of verpakking te lezen. Nu ik aan een boek bezig ben merk ik dat ik de woorden - terwijl ik nochtans vroeger makkelijk twee, drie platenrecensies per dag uit mijn mouw kon schudden - met de grootste moeite uit mijn hersenen moet dwingen, alsof het tweerichtingsverkeer, waarop het schrijven van non-fictie noodzakelijkerwijze gebaseerd is, hapert omdat de opgeslagen kennis van de laatste jaren het terug naar buiten komen van woorden om er een nieuwe tekst uit te puren in de weg staat. De harde schijf geraakt natuurlijk nooit vol (het is mijn overtuiging dat onze opslagcapaciteit schier oneindig is) en ik besef dat er dringend output moet komen in plaats van nog meer input. Maar ik kan het lezen dus niet laten, alsof het een of andere heilige plicht is, een ritueel dat dagelijks moet onderhouden worden. De godheid van het Woord moet gevoed worden met een leesoffer. 

Hetzelfde overkomt me trouwens de laatste tijd met de aanschaf van muziek. Ik heb steeds vaker het gevoel dat ik nu echt wel genoeg muziek in huis heb (hoewel ik genoeg mensen ken die nog veel meer platen in de kasten hebben staan, zelfs zoveel dat ze in de hun toegemeten levenstijd al die muziek nooit gaan kunnen beluisteren) en hoewel ik tegenwoordig maar om de zoveel maanden een pak vinyl in huis haal, zweer ik elke keer weer opnieuw dat het nu echt wel de laatste keer geweest is. Het duurt soms een half jaar eer ik aan het beluisteren van bepaalde platen toekom. Dat is gewoon absurd.