Is er leven na dubstep? Nu is Untold nooit een echte dubstepper geweest in de zin van genrebepalende topspelers als Skream en Mala. De man die - men vergeet dat wel eens - James Blake aan de wereld schonk (en hem daarna al even snel liet gaan toen die per se zijn amechtige en droeve liedjes met een groter publiek wilde delen) en het spaarzaam uitbrengende Hemlock bestiert, doet al jaren zijn eigen ding in het immer uitdeinende hardcore continuum. Zijn in steen gebeitelde Change in a Dynamic Environment-trilogie kon je zelfs enkel pure techno noemen, zij het van de meest oppressieve en dreigende soort. Natuurlijk wist je op voorhand dat ook op 's mans eerste langspeler tonnen bas de hoofdrol gingen kapen. Maar dat de zuurstof zo schaars zou zijn als op Black Light Spiral komt niettemin nog aan als een verrassing.
Wie op basis van een titel als 'Sing a Love Song' vrolijk steppende deuntjes verwacht is er aan voor de moeite. Untold graaft op zijn eersteling zo diep dat na enkele seconden het licht al snel alleen nog een herinnering is. De beats, die afwisselend gesyncopeerd en onder vierkwartsregime op je afgevuurd worden, zijn zonder uitzondering topzwaar en de atmosfeer is ronduit verstikkend. De tekst van het voornoemde 'Sing a Love Song' wordt al snel verhaspeld tot iets dat als "This is not a love song" klinkt en het half vrolijke piano-intermezzo in dat nummer is zowat het enige geluid op Black Light Spiral dat in de buurt komt van een majeurtoon. Voor de rest mag je hier eerder doodsklokken en sirenes die een nakend bombardement aankondigen verwachten. Wat ooit samples van reggae mc's waren klinken hier als het ijzige gegil van Prurient op een zwarte dag, of als een Luke Slater die met een knoert van een rothumeur de studio is ingedoken en met een alternatieve soundtrack voor Aliens voor de dag - de term is slecht gekozen - komt. Als afsluiter 'Ions' plotseling is afgelopen lijkt het alsof er net een kogeltrein rakelings langs je oren is voorbijgeschoten. Je wilt dan even geen muziek meer horen.
Black Light Spiral is als een overmachtig leger dat met niets ontziend geweld over de vijand walst en achteraf de door louter toeval niet gesneuvelde verslagenen alsnog over de kling jaagt. Kwestie van de raven ook iets te gunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten