"Upon my chest you scratch your name," he surrenders on stunning alt-rock serenade 'Any Way I Can', as a loved one maps his carcass; plots their attack with no sign of remorse; reminds us that the lips we crave conceal bared teeth and baying jaws. Yet still we want them. Redbeard's celebration of love and its ruins embraces this naked truth with a smile, and then it exquisitely adds: devotion is savage; choice is a comfort we rarely have; all we are is in our hearts. Better we are loved at all, and love in any way we can.

Ik ken The Phantom Band alleen van naam en zanger Rick Redbeard al helemaal niet. Maar als je dit leest wil je die plaat toch gewoon horen? Dat noem ik kritiek, dat noem ik een recensie. Spijtig genoeg vind je dat gedrukt nergens meer. Enkel op het net is er blijkbaar genoeg tijd en ruimte om de diepte in te gaan zonder goedkoop sentiment en verwijzingen naar succes en verkoopscijfers. We moeten dringend terug het tragische herontdekken.