zaterdag 6 juni 2009

Vinnil

Zomby - Liquid Dancehall/Strange Fruit [Ramp]

Herinner je de eerste keer dat je Kalkbrenners 'Tatü-Tata' hoorde. Zo'n de zinnen teisterende en oprekkende ervaring is 'Strange Fruit'. Melancholische rave, zoiets bestaat dus. Klinkt als Richard W. James. Met de W van Wagner welteverstaan. Burial treurt op de puinhopen van de rave, Zomby danst er gewoon op. Wie heeft er dan gelijk? Waarschijnlijk de plaat van het jaar. En dat ondanks (of dankzij?) de U-96-vocoder.

Scuba - Bleach [Abucs]
Untold - I Can't Stop This Feeling [Hessle Audio]

Zelden kwam een dubstepproducer dichter in de buurt van techno dan Scuba op deze plaat. Is 'Bleach' nog minimale dubstep dan is 'Volt' gewoon techno. Alleen de bassen verraden hier nog vaag de Jamaicaanse roots. De rest is duistere minimale meditatie met een dubstephoek eraf. Aphex Twin in een remix van Basic Channel. Scuba's nieuwste klinkt nog meer minimal. Dan blijkt niet onverwacht dat bij de feitelijke stap naar techno pur sang een 'blijf bij je leest'-gevoel zich opdringt.

Untold gaat orenschijnlijk wonky doen op 'I Can't Stop This Feeling', maar de tribale drilboordrums geven aan dat hij ook de dubstepno van Digital Mystikz ter harte genomen heeft. Minuut gesneden breaks die geen moment de verveling toelaten en gelukkig ook het basmonster ruim spel geven. En het Techno Continuum, het breidde zich uit.

Nacho Patrol - Futuristic Abeba [Kindred Spirits]

Als een in het electromilieu gepokt en gemazeld producer overschakelt naar slow house, is er altijd wel iemand die "Carl Craig!" gaat roepen. Te veel eer voor deze bekwame maar toch eerder doorzichtige proeve in het "Laat-ik-die-Ethiopische-verzamel-cd's-eens-leegsamplen"-syndroom. Kosmische Afrobeat, iemand? In kleine doses aanbevolen.

Reade Truth - Crimen Excepta [Planet E]

Toch weeral een tijdje geleden dat er nog spannend ep-werk op Planet E verscheen. Maar wat maakt deze 4-tracker (mmmm.... een viertracker op Planet E) dan zo bijzonder, zo aantrekkelijk? Kent alle trukjes van Ome Carl (en past ze ook toe). Kamt zelf in één nummer alle kanten van het technospectrum uit. Opteert voor klassieke dichotomieën door een snelle eerste kant met vreemde, nooit echt losbarstende minimale nerdpunktechno te koppelen aan een tragere tweede om het oceanisch gevoel te verkennen. Doet denken aan de nu vaak irreeel lijkende tijden dat er haast elke maand op Planet E zulke off the wall meesterwerken uitkwamen. Mmmmm....

Shed/Sterac - Delsin II Remix EP 2 [Delsin]
Shed - Remixes [Ostgut Ton]

Shed is de meester van de vreemde, altijd op het eerste gehoor wat houterige beats. Tot je in de groove komt en wilt dat ie nooit meer stopt. Zijn remix van Taho bereikt middels stoterige en hinkende bewegingen ook nu weer een perverse elegantie. Steve Rachmad levert dan weer een beredegelijke electrotech remix af die hevig de vaak terugkerende wens doet insluipen dat Aril Brikha verdomme meer nummers had gemaakt als 'Groove La' Chord'. De gebruikelijke kwaliteit van Delsin, waar ze al een tijdje betere Detroit uitbrengen dan in Detroit zelf.

Op Ostgut Ton laat vooral Martyn nog eens horen dat hij de man van het moment is. Zijn ergens tussen 2step en Detroit in sprankelende remix van 'Another Wedged Chicken' is niet alleen een dansvloermonster maar klinkt ook nog eens als een klok. Kenny Larkin meets Burial op een drie dagen durend spikey electrodieet. Spijtig dan dat de nochtans in vorm verkerende Surgeon op de voorkant eerder vervelende techno brengt.

Martyn - Great Lengths [3024]
Martyn/2562 - Tectonic Plates Volume 2 [Tectonic]

Zo vroeg al een album uitbrengen is om problemen vragen. Great Lengths is een prima plaat (en vooral een technoplaat, sterf dus puristen!). Ze levert ook een tenenkrullend Diddy-moment op met het vreselijke "songs-voor-beginners-met-gratis-ravepiano"-afleggertje 'These Words'. Mocht hij de te neutrale 2stepno van 'Seventy Four' nog hebben weggefilterd, een meesterwerk had tot de mogelijkheden behoort.

Want 'Right?Star!' is stevig pompende slo-house in de beste traditie van Theo Parrish, New World Aquarium en Kid Sublime. 'Far Away' verpakt de menselijke stem dan wel verstandig in breaks en daardoor wiegt afwisselend wipt het geheel lekker Balearisch weg. Nog beter is 'Elden St.' (zoek de sample), dat weerom Parrish in gedachten brengt, maar door de hogere snelheid ook nog eens op de technovloer kan en zo stiekem het beste nummer van de plaat wordt. 'Hear Me' en 'Is This Insanity?' (Spaceape & Martyn bereiken op het laatste samen de hoogten (of diepten?) van Cult of The 13th Hour) zijn dan op de laatste plaatkant vreemd genoeg de enige twee dubsteppers. Martyn is een baas.

Hetgeen hij meteen dan maar kracht bijzet door met maatje 2562 bij te dragen aan de verjaardag van oerdubsteplabel Tectonic. Martyn toont daar nog eens aan dat vooral Detroit en gebroken beats, niet zozeer dubstep, zijn echte ding zijn. 'Kontrol' van 2562 is een dan weer een voorspelbaar hitje, maar hengelt je met de te bekende DBX-sample iets teveel naar makkelijk succes. 2562 kan beter. Toch mooi dat hij de link dubstep-techno nog eens extra in de verf zet.

Levon Vincent - Six Figures [Novel Sound]

100% loepzuivere diepe house diamant.
Denk 'Contemplation' van King Britt.
Denk aanzwellende violen.
Denk Roy Davis Jr.
Denk niet.
Dans!
De best geslaagde revoluties zijn geruisloos

(cfr. "Power is oft very quiet")

Dilemma

"It's why I admire J D Salinger, from whom nobody's heard a word – except occasionally from his solicitors – for decades. In all probability he's now an unpleasant old man. Querulous, full of crazy food fads, a believer in conspiracy theories, and without a sense of humour. I don't know this for sure. But you can't live that long in isolation, deprived of the consolations of making jokes and love, and not turn strange. It's one of the sad contradictions of existence: stay with the human race and you become a cretin who knows who Simon Cowell is, leave it and you become a nutter."

via