vrijdag 16 november 2007

Peter Grummich - Gomorra

Eerlijk gezegd begrijp ik de mensen niet die 2007 een mak muziekjaar vinden. Alleen al op technogebied is dit het vetste jaar sinds het waanzinnige lustrum 1991-1995. Neem nu deze nieuwe 12-inch van Peter Grummich. Drie nummers, maar meer dansvloerschade kan je in een plaat amper kwijt. Dat de man een van de alumni van Shitkatapult is kan en/of wil hij niet verbergen. Deze plaat bulkt van de smerige, overstuurde en verwrongen geluiden.

Het titelnummer zou perfect dienst kunnen doen als soundtrack bij de ondergang van de gelijknamige stad. Kompakte en gedrongen ravestabs, een enge jumpchord en vegen vuige acid rijden op een verroeste en rammelende carrosserie de apocalyps tegemoet. Op het einde wordt het zelfs op z'n Detroits nog even ingetogen, maar dat is dan alleen maar omdat er niks meer rechtstaat.

Verwoestend prijsnummer is het ronduit eschatologische 'Rhythm & Saw', dat vanaf de eerste tonen alle lucht uit je karkas zuigt en nadien alleen nog maar aanzwelt. Stormen steken op, de percussie ratelt alsof er op verschroeide skeletten wordt gedrumd. Al snel ruikt het naar verbrande aarde en waar dit nummer is langsgeweest tref je langs alle kanten uitgeputte en krankjorum gedraaide neurodansers aan. Carl Craig, maar dan met een rothumeur dat al maanden aansleept.

Afsluiter 'Oooohh!!' neemt schijnbaar gas terug, maar de metalen percussie komt op het voorplan en even verderop vechten afgebeten stukken stem en verloren gelopen machinegeluiden om de lekkerste brokken. Pisnijdige muziek is dit en de agressie wordt maar net binnen de perken gehouden. Alsof een roedel helhonden met bakken schuim op de bek je door een eindeloze tunnel achterna zit. Je kleren hebben ze je al van het lijf gescheurd. Een geluk bij een ongeluk: dan kan je het tenminste niet meer in je broek doen.

Peter Grummich is een baas, zoals mijn Nederlandse broeders dat dan zeggen.

4 opmerkingen:

Mathias Vermeulen zei

Ben het zo hard eens.

Maar dé cruciale, allesverterende, weergaloos fenomenale trip is BIONIC natuurlijk. Belachelijk goed gewoon. Eulberg overtreft 'Heimische Gefilde' moeiteloos.

Manic Inventor zei

ja, die eulberg is het techno equivalent van selected ambient works. wat een mooie plaat zeg.

Unknown zei

volkomen met jullie eens, heren! en dat komt zelden voor!

O. L. Muñoz Cremers zei

Ik voel [i]Bionik[/i] niet echt. Behalve 'Rueckenschwimmzipper' dan, voor de rest is het een imitatie van de schaduw van [i]Heimische Gefilde[/i]. Maar goed dat was ook een beetje vals spelen (als pure 12inch compilatie, dus meer een spervuur van hoogtepunten.) [i]Bionik[/i] is meer hit&miss zoals zijn debuut.