donderdag 15 januari 2015

Eigenlijk was het voorspelbaar. Voor even moet en zal men Charlie zijn. Wie vindt dat die jongens van Charlie Hebdo misschien zelf ook wel een beetje schuld hebben aan hun eigen ondergang, wegens mordicus, na het platbranden van hun kantoor, toch verder provoceren, die wordt nu gestigmatiseerd als een onverdraagzame. Het toont weer eens aan dat over wat politieke waarden echt betekenen en inhouden nauwelijks langer dan een milliseconde wordt nagedacht en dat het altijd weer louter om de symboolwaarde gaat. Dan staan ze allemaal op straat. Dat racisme, discriminatie en marginalisering van heelder, al dan niet aan migratie gerelateerde, bevolkingsgroepen al even antidemocratisch en illiberaal is, daar moet je bij die demonstranten niet mee aankomen. Ik ben er overigens van overtuigd dat wanneer deze storm is gaan liggen, die fenomenen gewoon verder gaan, alsof er helemaal niks gebeurd is.

Wat mij vooral opvalt aan die zogenaamd satirische cartoons is wat voor een laag, bijna infantiel, en op zijn best adolescent niveau die afbeeldingen halen. Akkoord dat je voor slechte smaak en flauwiteiten niet neergeschoten hoeft te worden, maar zulk vertoon tot het toppunt van de verdediging van democratische en liberale waarden verdedigen, gaat toch ook wel wat ver.

Dat de islam dringend een moderniseringsoperatie nodig heeft gaat geen mens ontkennen. Dat islamieten in het algemeen al even dringend mogen gaan ophouden met voortdurende de vermoeide rol van slachtoffer te spelen al evenmin. Dat we geen lessen hebben te ontvangen van de meeste islamitische staatslieden (nu ja) als het op respect voor rechten en plichten is al even waar. Maar wat je zal zien - en ik zie daar zelfs op lange termijn geen verandering in komen - is dat iedereen nu heel staat te roepen om toch hun minuutje in de media niet te missen en overmorgen overgaat naar de orde van de dag.

Erdogan gaat gewoon verder met het opsluiten of aftuigen van journalisten. Netanyahoo (sic) gaat gewoon de betonmixers verder laten draaien en nederzettingen bouwen en de bulldozers laten aanrukken om sowieso al weinig meer dan bouwvallige Palestijnse huisjes plat te walsen. Wahabieten zullen de huid van andersdenkende bloggers tot bloederige pulp blijven slaan. Europeanen gaan gewoon lekker verder met buren die een andere gelaatskleur hebben als Fremdkörper te behandelen. En de Amerikaan, hij rolde verder met zijn spierballen. Na al het lawaai en straffe verklaringen zal weer eens blijken dat ze er helemaal niks van geleerd hebben. Plus que ça change, plus que ça reste la même chose.

1 opmerking:

O. L. Muñoz Cremers zei

Opeens besefte ik deze week hoe de genadeloze blik van Baudrillard gemist wordt tijdens dit spektakel. Niets is meer te vertrouwen, geen enkele uiting meer authentiek. De doden waren nog niet eens opgeborgen of iedereen kwam met zijn eigen agenda aanzetten.

Ik hoorde vanochtend dat mensen uren in de rij hebben gestaan om Charlie Hebdo te bemachtigen (de meesten kunnen ongetwijfeld geen behoorlijk Frans, laat staan Franse humor begrijpen) en waren verbaasd dat ze niet waren afgeleverd. Eerst moest om de absurditeit lachen maar later zie ik het probleem erachter: de totale afwezigheid van zingeving, het allesverzengende verlangen om iets authentieks te kunnen voelen. Volgende denkstap: wat als dat gevoel wordt gekanaliseerd?

Over de cartoons (wat eigenlijk een totaal ander onderwerp is.) Ik begrijp dat ze in de context van het complete werk moeten staan waar iedereen doelwit is. En toch ontkom je niet aan het idee zoals iemand schreef dat witte mannen iets te vaak naar beneden trappen ipv zoals satire behoort te doen naar boven.