Wollt Ihr Den Totalen Techno? (2)

Cassy - Nil Desperandum/Soul Saviour
Soul Capsule - Waiting 4 a Way

Perlon blijft hoe dan ook een van de meest interessante minimal labels, ook na 64 releases. Zij die van ultra-minimale en beendroge funk houden weten het label wel te vinden. Cassy doet op 'Soul Saviour' iets wonderbaarlijks met ontzettend weinig middelen en de dansbaarheidsfactor is lekker hoog. 'Nil Desperandum' is dan weer van die typische vervreemdende Perlon-shit.

De 10-inch van Soul Capsule (nog steeds Peter Ford en Thomas Melchior) is meer een hebbedingetje voor verzamelaars als ikzelf. Buiten een vaag ambientgeluid en enkele onverstaanbare vocalen gebeurt er weinig of niks, maar dat weet je op voorhand als je je een Soul Capsule of Baby Ford aanschaft.

Dusty Kid - Anatome e.p. Vol.1
VA - Boxer #50

Ik schaam me toch een klein beetje dat ik pas bij release nummer 50 kennismaak met dit label. 'Kore' van Dusty Kid is zonder enige twijfel mijn favoriete technonummer van de laatste maanden: dreigende vetgeluid-beats, fijne geluidjes, een stuk of wat breaks en een groove om U tegen te zeggen. Als Tiefschwarz ooit nog aanspraak willen maken op relevantie, kunnen ze beter hier hun oren te luisteren leggen. De flip doet ook weinig verkeerd, is wat Lynchiaanser van sfeer, maar zit dan weer propvol met gekke geluidjes. Topplaat!

Boxer #50 is in feite een tweeluik dat in acht nummers de labelsound probeert te vatten. En die ligt ergens tussen Vet Geluid, klassieke techno en electro in. Prijsbeesten komen van Goldfish & Der Dulz (het hypnotische 'Elkino'), Frank Martiniq (de duivels smerige acid van 'Facehugger'), Matzak (met een ultravette en dramatische remix-met-gitaar van Tekel) en Duotheque (dat op 'Logo' de gouden tijden van Daniel Bell en de vroege Probe-releases doet herleven). Techno zoals er meer zou moeten zijn.

Ada - Fizzman

Ik heb Ada nooit echt van dichtbij gevolgd, maar heb haar wel ooit eens plaatjes horen opleggen en dat was gewoon groots. Net als deze 12-inch die bulkt van de kwaliteit. 'Fizzman' lonkt naar Kevin Saunderson en vroege KMS en als die pianoriff erin komt gaat mijn dak er helemaal af. Ook over 'Barren Space' staat met vette stift "Detroit!" geschreven, maar dan meer in Aril Brikha-stijl. Stevige aanrader en klassieker in wording.

Siobhan Donaghy - Don't Give Up (The Carl Craig Remixes)
Tiefschwarz - Original (Carl Craig Remix)
LCD Soundsystem - Someone Great

Zeggen dat het een zeer dik jaar is voor Carl Craig-fans is een open deur intrappen. Maar deze remix voor ex-Sugar Babe Donaghy is zonder twijfel zijn beste van 2007. De dub is de verplichte versie, want hoe zeer ik ook gecharmeerd ben van Donaghy, zingen kan ze echt niet. In ieder geval zelden betere turd polishing gehoord.

De remix voor Tiefschwarz is al niet veel minder en gaat verder op de weg die hij met zijn Faze Action rave-mix was ingeslagen. Maar hier krijg je op het einde nog een mooi klassiek Detroitstuk toe. Hoe zou het trouwens nog zijn met de overschatte broers zelf?

Het LCD Soundsystem remixpack is feitelijk enkel de moeite waard voor de epische Carl Craig remix. Ook hier weer een vette ravebas en een overdaad aan jumpchords, maar dan onder een duister Italo discoritme. Carl Craig is God. Maar dat wist u natuurlijk al.

Substance & Vainqueur - Libation/Resonance

Ja! Jaaa! Jaaaaa! Weeral de vierde schijf waarop beide heren de gouden tijden van Chain Reaction doen herleven. Alsof ze gewoon na Chain Reaction nummer 35 terug de draad oppikken, zelfs de labels zijn gemodelleerd naar die van het dubmoederschip. Subliem, sexy, tijdloos en een must-have voor iedereen die zich ooit tot techno heeft bekeerd.

Moodymann - Technologystolemyvinyle
Moodymann - I'd Rather Be Lonely

Het begint eerlijk gezegd een beetje de spuigaten uit te lopen met Kenny Dixon Jr. Zijn laatste twee wapenfeiten zijn allebei one-sided en kosten ook nog eens een meer dan aardige duit. Klantenbinding moet dan komen van de onberispelijke kwaliteit en spijtig genoeg voor mijn beurs is die zoals altijd ontzettend hoog. Vooral 'I'd Rather Be Lonely', met Amp Fiddler op vocalen is weer een absolute tour de force, waar ons aller Kenny vlotjes overschakelt van soulvolle house naar jazz alsof het niks is. Geniaal zonder twijfel, maar één 12" met beide nummers erop had eerlijker geweest tegenover de steeds zeldzamer wordende mensen die nog wel vinyl kopen. One-sided vinyl stole my money, zoals ze dan zeggen.

Petre Inspirescu - Tips

Cadenza was al een hele tijd de weg kwijt (denk even aan die strontvervelende Digitaline releases) maar met deze dubbelaar van Inspirescu is Luciano's label weer helemaal de goede weg op. Natuurlijk minimaal, maar wel met veel ethische percussie, originele samples en steeds een stompende funkbeat. Zoals dat dus moet. We zijn nog niet terug bij de tijden van Achso en 'Orange Mistake', maar het komt wel heel hard in de buurt. Wie van Fabric 36 houdt zou dit ook wel kunnen lusten. Overdadig lekkere plaat.

Pan-pot - Charlie

Wie dit nog niet kent is waarschijnlijk doof. Een anti-drugslied zowaar, met een van de meest funkende ritmetracks van het jaar. Een nummer dat loopt als een Hoge Snelheidstrein. Alsof dat nog niet genoeg is, doet Anja Schneiders Tex Mex remix er nog een schepje bovenop. Ze knipt de tekst er gewoon uit en zet op 69-wijze de originele groove wat meer in de minimale verf. Dubbel plezier.

Gui Boratto/SCSI-9 - Speicher 55

Eindelijk nog eens een goeie Speicher! En dan vooral voor het zalig trancende 'Matryoshka' van Gui Boratto. Normaal ben ik ganz nicht beeindrückt door Boratto's pruttelende emotech, maar dit is gewoon te sterk om te negeren. Hemels hoge plaat! Zo zou Border Community opnieuw moeten gaan klinken in plaats van al dat Balearisch indie-gezeik uit te brengen. Ook SCSI-9 doet het niet slecht met de licht trippende acid van 'Another Day Acid', dat me vreemd genoeg voornamelijk aan Garniers eerste Fnac-platen deed denken. En dat is dus een heel groot compliment.

Kraftwerk - Aerodynamik/La Forme (Hot Chip Remixes)

God, wat een kwaliteit is dit zeg! Ook met Hot Chip ben ik over het algemeen niet zo mee, maar na hun twee zeer sterke Booka Shade remixes zijn ook deze herwerkingen weer juweeltjes van melodie, opbouw en arrangeren. Zelden werd Kraftwerk zo'n mooie dienst bewezen. Subliem!

Kiki & Sasse - Belvedere

Ok, dit komt net achter Henrik Schwarz en zijn sublieme 'Walk Music', maar deze twee nummers zijn toch wel heel erg sterk. Mooi tussen extatische minimale house en trancy techno laverend zet dit met gemak elke dansvloer in brand. Beide tracks zorgen voor splinters in het brein. Doet hard denken aan een goede oude 20:20 Vision release. Ah, waar is de tijd?.

Worthy - Crack-el EP

Niet omdraaien, maar gewoon ineens de schitterende, langs alle kanten piepende en krakende Justin Martin remix opzetten. Midden in het nummer verandert de beat in een electro-achtig hyphy ritme met funky claps, om dan daarna terug weer vol in de 4/4 te duiken. Funky, trippend en zelfs een klein beetje vrolijk. Kom daar nog eens om in deze duistere tijden.

Ronny & Renzo - Big Smack and Flies
Mutron - Alone

De plaatjes van het Antwerpse King Kung Foo-label mogen dan ook weer ontzettend duur zijn, muzikaal zijn ze tot nu toe alle drie fantastisch. Zo exclusief ook dat ze het zelfs nog niet tot op Discogs geschopt hebben. En ja, Ronny & Renzo is een domme naam, maar dat maakt het duo meer dan goed met hun slower-than-slow house vol met psychedelica, kitsch en discovibes (denk Map Of Africa en Quiet Village). Mungolian Jet Set levert een spannende tribale discoremix met mooie oosterse gitaar aan en dat maakt van deze plaat een absoluut hebbeding.

Ook de plaat van Mutron is een pareltje. Het origineel hobbelt vrolijk weg, ergens tussen Black Dog/Plaid, gestoorde Italo en Krautschaffel, terwijl Ronny & Renzo deze keer voor de remix zorgen. Dat levert dan weer prachtige psychedelische en tribale Alan Parsons-arrangementen op die zich op de grens van het dansbare bewegen. Mysterieus en groots. Meer van dit!