Het mooiste van de laatste verkiezingsuitslag (je zou er inderdaad uitslag van krijgen, ondertussen) vind ik toch de totale verwarring waarin de CD&V, die zogenaamde volkspartij die nog slechts 17% van de stemmen wist binnen te halen, blijft verkeren. Nadat Rik Torfs, de theologische parvenu, de partij heeft opgeroepen om de cafés in te duiken, op zoek naar een nieuw kiezerspubliek, - hetgeen, toegegeven, al tamelijk dwaas is qua inspiratie - heeft nu Peter van Rompuy, de zoon van de man die de koffie mag rondbrengen als Sarko en das Mädchen over de toekomst van Europa beslissen, nu verklaart dat de CD&V - hier komt-ie! - radicaal voor het centrum moet kiezen. Dat zulk kalf zulke enormiteiten mag uitbraken en er waarschijnlijk nog mee wegkomt ook (van mij mag hij trouwens), wijst er niet alleen op dat de meeste politici de hartslag van de samenleving alleen nog in hun eigen holle hoofd horen kloppen, maar vooral dat men geen greintje verstand meer nodig heeft om in het parlement te komen. Papa zal daarentegen wel weer trots zijn.