Politici - en breidt dat voor mijn part gerust uit naar mensen in het algemeen - kunnen alleen beoordeeld worden op wat ze doen en bereiken, nooit op wat ze zeggen. De Tea Party mag dan nog zo hard roepen dat ze Jesus Christus aan het hoofd van de Verenigde Staten willen, Bart de Wever kan zo hard willen dat Vlaanderen verandert in een economisch ultra-liberaal Nieuw Rome waar de middenstand de hele regering uitmaakt, dat betekent nog niet dat ze zulks zullen bereiken of kunnen uitvoeren. (Om dan, zoals zogenaamd weldenkende burgers al te vaak doen, de schuld van al wat er misloopt op de duivelse media te schuiven, die zogezegd elk akkefietje levensgroot uitvergroten, is trouwens al te eenvoudig.)

Net daarom is wat er nu in Nederland gebeurt het enige echte gevaar voor de democratie. Dat men Wilders niet mee in de regering heeft gedwongen, maar als een regelrechte schoner-dan-schone lafaard veilig de zaken van op de zijlijn laat becommentariëren en naar hartelust zijn banvloeken over alles en iedereen uitspuwen, én dus niet beoordeeld kan worden op wat hij doet, maar enkel op wat hij zegt, de creatie van die vage zone, waarin Wilders het beleid mee bepaalt zonder daarop afgerekend te kunnen worden, is een recept voor sluipend fascisme.

Zet die man en zijn vulgaire minderbegaafde kornuiten op een regeringsdepartement en laat hem een beleid bedenken en uitvoeren. Dan moet hij daarna ook verantwoording afleggen. Als hij daarna nog evenveel electoraal gewicht in de schaal kan gooien, dan is dat maar zo. Maar dan heb je tenminste duidelijkheid over wat de burger denkt. Hoe pijnlijk die constatatie vervolgens dan ook mag zijn. Dat is democratie.