Het aardige van rechts is dat ze er vaak eerlijk voor uitkomen dat hun bedoelingen niet deugen. Het treurige van links is dat ze nog altijd menen dat alle middelen en argumenten geoorloofd zijn, omdat hun bedoelingen deugen.

- A. Grunberg

Leeslijst

William Gibson : Zero History

Net zoals met de nieuwe DeLillo lag hij opeens in de winkel. Benieuwd, want 'Spook Country' is de enige van zijn boeken die ik nog niet her-lezen heb. Wegens gewoon niet goed genoeg.

Agamben ea : Démocratie, dans Quel Etat?

Usual suspects als Agamben, Zizek, Rancière en Badiou zijn op het appel, maar ook met bijdragen van Nancy en Bensaïd.  

Peter Ackroyd - Hawksmoor

Jubileumeditie met inleiding van (ben de laatste jaren een noest inleidingenlezer) Will Self . Past mooi in de nexus Iain Sinclair - Alan Moore - Peter Ackroyd (met als gemeenschappelijke noemer Londen) waar ik momenteel maar niet uit ontsnap.

Nu nog enkele weken wachten op de nieuwe Houellebecq en dan is de leesherfst wel even gevuld.

Geschreven en (zeker) gesproken taal is slechts een poging tot uitdrukking van wat een mens voelt of is. Er bestaat in ieder van ons een onbenoembaar stuk dat (tot nader order) niet communiceerbaar is. Van alle talige middelen komt de poëzie misschien nog het dichtst in de buurt. Misschien daarom dat we momenteel (ondanks de almaar hysterischer pogingen om iets van een gevoel over te brengen) in zo'n emotieloze tijd leven. Iemand laatst nog iets gehoord van een nieuwe dichter, filmmaker, muzikant die ons wist te beroeren, die op zijn minst een beetje in de buurt van een maatschappelijke synthese kwam? En dat men niet komt aanzetten met de onmogelijkheid van zo'n synthese. Die is altijd mogelijk. Nee, voorlopig zijn we als soort op de terugweg. Wie vindt de sleutel?

"The call towards philosophy is the call towards order, and no doubt the idea of 'scraping along' quickly loses its charm for someone who has visions of madness and a disintegrating world: such natures are not meant for restless drifting because they are destroyed by it."

- Peter Ackroyd, 'T.S. Eliot'

Let op mijn woorden: die regeringsvorming in België wordt helemaal niks. En zelfs als het iets wordt, dan draait het uit op helemaal niks.

De ironie - of zo u wil de totale ramp - is dat op een moment dat de politiek allerrelevantst zou moeten zijn, onze politici volledig irrelevant zijn geworden.

Als neonazi's morgen een clubhuis openen naast Auschwitz, dan staat heel de wereld gegarandeerd op zijn kop. President Obama vindt het wel een goed idee dat er een moskee komt in de buurt van Ground Zero. Nu kan steller dezes niet onmiddellijk verdacht worden van sympathie voor Amerikaans laat staan rechts-fundamentalistisch gedachtengoed. Maar sta mij toe dit de grootste politieke flater te vinden sinds missionaris George Bush besloot om de zwartjes in Irak te gaan verblijden met democratie.

Maar weet je wat: als morgen een opiniepeiling aangeeft dat de Amerikanen dit niet lusten, dan zegt hij overmorgen toch gewoon het omgekeerde?

Volgens mij wordt die man geadviseerd door autisten.

Het allerergste is nog dat Newt Gingrich en Sarah Palin in de coulissen staan te wachten om het stokje in ontvangst te nemen.