Toch maar even de aandacht vestigen op het nieuwe blog van OMC (die sinds kort Muñoz heet, maar een goed verstaander heeft aan een halve naam genoeg), omdat hij daar mijns inziens relevante en belangrijke vragen over het einde van de muziekgeschiedenis aan de orde stelt. Of hij het met die korte samenvatting eens zou zijn is dan weer een andere zaak. Maar dat is voer voor discussie. (En dan doemt weer die eeuwige droom op dat de commentaarbox onderaan een geschreven stuk een plek voor ware dialectiek zou zijn in plaats van een vrijplaats voor slecht geïnformeerde uit de aars pratende haatkoppen.)

De vraag die waarlijk grote teksten, levensbelangrijke boeken en andere betekenisvolle literatuur moet oproepen is: "Hoe kan ik mijzelf ooit nog verklaren aan iemand die deze tekst niet heeft gelezen?"

(En dan volgt haast natuurlijk de gedachtenstroom: Waarom zou je een ander object nodig hebben om jezelf te verklaren, te definiëren? Is dat echt noodzaak? Is dat hoe een menselijke identiteit werkt?)

Dit is zonder enige twijfel mijn favoriete beeldhouwwerk. Uren heb ik ik hier al naar zitten staren in het Middelheimpark hier in Antwerpen. Ik veronderstel dat het vooral het concept van de profeet (hier even abstractie makend van de traditioneel religieuze component), als de roepende in de woestijn, de verkondiger van ongemakkelijke waarheden, de klaroen van het ethisch reveil, hij die aandringt op het veranderen van leven en denken, dat me fundamenteel aanspreekt.

Nauwelijks verwonderlijk dan dat de figuur van de profeet helemaal uit ons denkkader verdwenen is. Wie durft zich heden ten dage nog een profeet noemen? Profeet is men tegenwoordig, nogal lafjes, alleen nog achteraf, als de trein al van de sporen is gelopen. Voor de rest zijn er enkel nog Cassandra's.

Tragisch ook dat dit werk uit 1933 stamt, het jaar waarop het in Europa helemaal fout begon te lopen, een beetje zoals nu, als ik eerlijk mag zijn.

Een idee heeft men niet. Een idee ontvouwt men, bouwt men op, werkt men uit. De zich tragisch vastgezette gedachte dat een idee hebben genoeg zou zijn is de voornaamste oorzaak van de nagenoeg volledig oninteressante tijd waarin we leven, een tijd waarin elke kikker die zich hard genoeg opblaast al genoeg is voor een paar dagen obscene media-aandacht (of wat bij de meesten voor aan-dacht doorgaat) en de daaraan steeds verbonden nevenobscentiteiten, die zo mogelijk nog oninteressanter zijn dan de originele scheet in een fles. Het niets baart het niets.

Overigens, en dit terzijde (maar toch ook weer niet), mag er ook eens dringend een einde komen aan de weerzinwekkende en zelfvernederende neiging om deze en andere fenomenen op het conto van de 'media', 'de politiek' en andere abstracte entiteiten te schrijven. De samenleving dat ben jij, de politieke figuren heb jij verkozen en de media lees je, kijk je, link je, forward je, tweet je elke dag tot de bits, bytes, jpg's, mp3's en youtube-video's je porieën uitkomen. 

Dus neem verantwoordelijkheid voor de keuzes die je hebt gemaakt (of niet hebt durven maken), stop met narcistisch te kankeren op onbestaande abstracties en werk aan een alternatief, ja, aan een idee dat langer dan zeven seconden kan boeien.

Maar ja, dat zou betekenen dat je de tijd neemt, dat je even stilstaat, even achterom kijkt in plaats van altijd naar voren, dat je weeral driehonderdzevenentachtigduizend vervliegende en nietige modes, hypes en leukigheidjes hebt gemist.

Fight, don't flight.

"Dat de barbaarse positie in het Europa van de twintigste eeuw zelfs door de vertegenwoordigers van de hogere cultuur een tijdlang als richtinggevend werd ervaren, tot een messianisme van de beschavingsloosheid aan toe, ja dat ze zelfs als utopie van het nieuwe begin op de tabula rasa van de ignorantie werd gekoesterd, illustreert de omvang van de beschavingscrisis die dit continent in de afgelopen honderdvijftig jaar heeft doorgemaakt - met inbegrip van de neerwaartse culturele revolutie die in onze regio de twintigste eeuw geheel beheerst en die haar schaduwen vooruitwerpt op de eenentwintigste eeuw."

- Peter Sloterdijk, Je moet je leven veranderen.

"Jezus is het meesterwerk. De dieven zijn de middelmatige werken. Waarom zijn ze daar? Niet om de kruisiging te verheerlijken, zoals sommige onnozele zielen geloven, maar om die te verhullen."

- Roberto Bolaño, 2666.