Vier goede redenen om een boek te kopen

Een. Omdat er een cd vanachter in steekt; Henri Chopin een tekst heeft bijgedragen; Nietzsche in grote vette letters wordt geciteerd; de bladspiegel iets van Semiotext(e) weg heeft; en de grote gedachten, geheel naar Franse slag, niet geschuwd, ja, zelfs aangemoedigd, worden (Etant Donnes, Wonderland).

Twee. Omdat je een boek waarin het bestaan van de wereld ontkend wordt, in huis moet hebben (George Berkeley, Principles of Human Knowledge and Three Dialogues).

Drie. Omdat je nog nooit iets van de schrijver hebt gelezen en vijf euro geen geld is (Botho Strauss, Congres).

Vier. Omdat je wilt weten wat er, behalve een stevige portie lijden, nodig is om er een te worden (The Penguin Dictionary of Saints).

Dolphy, Coltrane, Monk, Davis en zo vele anderen hadden de wereld allang verlaten. Met het overlijden van Ornette Coleman wordt een tijdperk afgesloten dat feitelijk dat de facto weeral dertig jaar of meer achter ons ligt, toen vernieuwing, creativiteit, radicaliteit en Vrijheid nog echt iets te betekenen hadden. Wie vandaag zijn plaat The Shape of Jazz to Come zou noemen is louter belachelijk. Toen klonk dat als een belofte die waargemaakt kon worden. En met Free Jazz gewoon waargemaakt werd.

Terzijde is het gewoon een schande dat ik dit moest vernemen op een blog, in plaats van via de media, die zoals gewoonlijk liever hun 7 must hears van de week benadrukken. Terwijl je weet dat geen een ervan nog maar lichtjaren in de buurt komen van de prometheïsche kracht van enkele seconden Ornette. Ach, laat ze stikken in hun geestdodende kitsch. Hij die weet zet straks 'Lonely Woman' op.

Ikzelf ga een dezer de volledige Live at The Golden Circle nog een keer door mijn systeem laten razen. 

Amen, Brother.