Census090403

Larry Heard - 25 Years from Alpha

Heb ik al een paar maanden maar op één of andere manier blijf ik het vreemd vinden dat Larry Heard italo house maakt. Natuurlijk tot in de kleinste details prachtig afgewerkt en heel diep maar ondanks de kwaliteit schort er toch iets aan het feit dat Larry Heard 20 jaar na datum een electrobeat-update van 'Neurotic Behavior' uit de mouw schudt en iedereen 'oooh' en 'aaah' gaat zitten roepen. De flip is meer Mr Fingers van geluid, maar ook hierna blijf je met het gevoel zitten dat Heard even in een Cluster/JM Jarre-trip is terechtgekomen. Ik zou zeggen: schitterende plaat maar ideologisch zeer suspect. Hoe ideologisch suspect dat dan ook weer mag klinken.

Kode9 - Black Sun/2 Far Gone

Het mag duidelijk zijn dat de man die ons Burial bracht dubstep nu al hartsgrondig beu is. Zijn 'Bad/2 Bad' was al een flinke stap voorwaarts uit het dubstepghetto, middels 4/4 en volop de electrokaart trekken en deze 12" gaat nog verder. 'Black Sun' is gewoon een 2009-versie van Drexciya. Er gebeurt vanalles - zelfs een beetje te veel - maar Kode9 houdt de chaos net onder controle. De flip is dan weer oveduidelijk geïnspireerd door Adonis. En zo wordt weer eens zeer ostentatief de evidente link tussen techno en dubstep in de verf gezet, een link die ze blijkbaar alleen in het Verenigd Koninkrijk niet horen. Londen als missing link tussen Detroit en Berlijn, dat zullen ze daar niet graag horen.

Hector & Bryant - Tension

De Basic Channel-stijl leed de laatste tijd een beetje aan bloedarmoede. Alleen al omdat sinds de opgang van dubstep opeens iedereen dacht dat hij met wat echo en delay dubtechno kon maken. Het verschrikkelijk lege origineel van 'Tension' zet dit treurige feit nog maar eens op de voorgrond. Gelukkig is er dan Appleblim, maatje van Shackleton en blijkens zijn remix misschien de meest getalenteerde uit de Skull Disco-stal. Weg is de Muslimgauze/PWOG-percussie. Verschijnen aan het firmament: knalharde gebroken beats (met af en teo een 4/4 intermezzo), dreigende dubsnippers, vileine Villalobos-ritmes zonder het genoedel waar de Chileen zich wel eens schuldig aan maakt en natuurlijk onnatuurlijk veel bas. It's Techno, Jim, but not as we know it.

Late - Saw, Sine, Square/Voices from the Night

Dubstep is op zijn best als je op basis van de intro even goed een pompende vierkwartsmaat kunt verwachten. Op 'Voices in the Night' komt er dan een 2step-beat met diepe dubscapes erover gedrapeerd. Na de break komt de bas erin en lijkt het op een iets vettere versie van de laatste Burial-plaat. 'Saw, Sine, Square' had met wat verbeelding dan weer zo op één van Kevin Martins Macro Dub Infection-verzamelaars gekunnen. Weer een topper op dit zeer afwisselende label, dat hiervoor ook al een atypisch boze en botsende Skream en ethnisch getinte Digital Mystikz verwelkomde.